بی ارزشترین نوعِ افتخار....
??افتخار به داشتن ویژگیهایی نیست که خود انسان در داشتنشان هیچ نقشی ندارد.
مثلِ :??
??چهره
??قد
??رنگ چشم
??ملیت
??ثروت خانوادگی و...»
?«از چیزایی که خودتان به دست آورده اید حرف بزنید...
??مثل: ??
?انسانیت
?مهربانی
?گذشت
?صداقت و...!!!»
??آدمی را آدمیت لازم است
عود را گر بو نباشد هیزم است.
بی ارزشترین نوعِ افتخار....
??افتخار به داشتن ویژگیهایی نیست که خود انسان در داشتنشان هیچ نقشی ندارد.
مثلِ :??
??چهره
??قد
??رنگ چشم
??ملیت
??ثروت خانوادگی و...»
?«از چیزایی که خودتان به دست آورده اید حرف بزنید...
??مثل: ??
?انسانیت
?مهربانی
?گذشت
?صداقت و...!!!»
??آدمی را آدمیت لازم است
عود را گر بو نباشد هیزم است.
?? @FAGHAAATKHODA ??
??????????????????????????
دو مرد در کنار دریاچه ای مشغول ماهیگیری بودند. یکی از آنها ماهیگیر با تجربه و ماهری بود اما دیگری ماهیگیری نمی دانست. هر بار که مرد با تجربه یک ماهی بزرگ می گرفت، آنرا در ظرف یخی که در کنار دستش بود می انداخت تا ماهی ها تازه بمانند، اما دیگری به محض گرفتن یک ماهی بزرگ آنرا به دریا پرتاب می کرد. ماهیگیر با تجربه از اینکه می دید آن مرد چگونه ماهی را از دست می دهد بسیار متعجب بود .
لذا پس از مدتی از او پرسید چرا ماهی های به این بزرگی را به دریا پرت می کنی ؟مرد جواب داد:
آخر تابه من کوچک است! گاهی ما نیز همانند همان مرد ، شانس های بزرگ، شغل های بزرگ، رویاهای بزرگ و فرصت های بزرگی را که خداوند به ما ارزانی می دارد را قبول نمی کنیم. چون ایمانمان کم است. با اعتماد به نفس کامل از آنچه خداوند بر سر راهت قرار می دهد استفاده کن. به یاد داشته باش:
به خدایت نگو که چقدر مشکلاتت بزرگ است، به مشکلاتت بگو که چقدر خدایت بزرگ است
پسر? پدرش را برا? شام بهرستورانی برد ..
پدر که خ?ل? پ?ر و ضع?ف شده بود،
غذا?ش را درست نم?توانست بخورد و بر رو?لباسش م?ر?خت..
تمام? افراد موجود در رستوارن با دیده حقارت بسو? مردپ?ر م?نگر?ستند،
و پسر هم خاموش بود و درعوض غذا را به دهان پدر میگذاشت..
پس از ا?نکه پدر غذا?شان تمام شد، پسر به آرام? پدر را به دستشو?? برد،
لباسش را تم?ز کرد، موها?ش را شانه زد و ع?نکها?ش را تمیز و تنظ?م کرد و ب?رون آورد ..
تمام? افراد موجود در رستوران متوجه آن دو بودند، و با حقارت بسو? هر دو آنان م?نگر?ستند!!
پسر پول غذا را پرداخت و با پدر راه?
درب خروج? شد.
در این هنگام پ?رمرد د?گر? از جمع
حاضر?ن بلند شد و صدا کرد:
پسر.. آ?ا فکر نم?کنی چ?ز? را پشت سر گذاشته ا?؟!
پسر پاسخ داد؛ خیر جناب...فکر نمیکنم چ?ز? باق? گذاشته باشم.
آن مرد پ?ر گفت :
بله، پسرم. باق? گذاشته ا?!
درس? برا? تمام? پسران..
و ام?د? هم برا? همه پدران..
و خاموش? مطلق بر تمام? رستوران
حاکم شد..!!
کاش سوره ای به نام "پدر" بود که این گونه آغاز میشد:
قسم بر پینه ی دستانت، که بوی نان میدهد
و قسم بر چشمان همیشه نگرانت...
قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه ی کوه را لرزاند
و قسم بر غربتت،
وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست..??
(زنده باد همه ی پدران در قید حیات و شاد باد روح تمامی پدران عزیز سفر کرده..)
مردی داشت در جنگلهای آفریقا قدم می زد که ناگهان صدای وحشتناکی که دایم داشت بیشتر می شد به گوشش رسید. به پشت سرش که نگاه کرد دید شیر گرسنه‌ایی با سرعت باورنکردنی دارد به سمتش می‌آید و بلافاصله مرد پا به فرار گذاشت و شیر که از گرسنگی تورفتگی شکمش کاملا به چشم می‌زد داشت به او نزدیک و نزدیک‌تر میشد که ناگهان مرد چاهی را در مقابل خود دید که طنابی از بالا به داخل چاه آویزان بود. سریع خود را به داخل چاه انداخت و از طناب آویزان شد.تا مقداری صدای نعره‌های شیر کمتر شد و مرد نفسی تازه کرد متوجه شد که در درون چاه اژدهایی عریض و طویل با سری بزرگ برای بلعیدن وی لحظه‌شماری میکند. مرد داشت به راهی برای نجات از دست شیر و اژدها فکر می‌کرد که متوجه شد دو موش سفید و سیاه دارند از پایین چاه از طناب بالا می‌آیند و همزمان دارند طناب را می‌خورند و می‌بلعند. مرد که خیلی ترسیده بود با شتاب فراوان داشت طناب را تکان می‌داد تا موش‌ها سقوط کنند اما فایده‌ایی نداشت و از شدت تکان دادن طناب داشت با دیواره‌ی چاه برخورد می‌کرد که ناگهان دید بدنش با چیز نرمی برخورد کرد. خوب که نگاه کرد دید کندوی عسلی در دیواره‌ی چاه قرار دارد و دستش که آغشته به عسل بود را لیسید و از شیرینی عسل لذت برد و شروع کرد به خوردن عسل و شیر و اژدها و موش‌ها را فراموش کرد که ناگهان از خواب پرید.خواب ناراحت‌کننده‌ای ی بود و تصمیم گرفت تعبیر آن را بیابد و نزد عالمی رفت که تعبیر خواب می‌کرد و آن عالم به او گفت تفسیر خوابت خیلی ساده است:شیری که دنبالت می‌کرد ملک الموت(عزراییل) بوده...چاهی که در آن اژدها بود همان قبرت است...طنابی که به آن آویزان بودی همان عمرت است...و موش سفید و سیاهی که طناب را می‌خوردند همان شب و روز هستند که عمر تو را می‌گیرند...مرد گفت ای شیخ پس جریان عسل چیست؟گفت: عسل همان دنیاست که از لذت و شیرینی آن مرگ و حساب و کتاب را فراموش کرده‌ای.
ویژگی های حضرت اباعبدالله (ع)
??در روز عاشوارا امام حسین (ع) رو به لشکر دشمن کرده و فرمودند:
??شما را به خدا ! آیا مرا می شناسید ؟
گفتند : آری تو فرزند پیامبر خدا که درود بر او باد هستی .
??شما را به خدا ! آیا می دانید علی بن ابی طالب پدر من است ؟
گفتند : آری
??شما را به خدا ! آیا می دانید خدیجه « دختر خویلد » نخستین زنی که اسلام را پذیرفت مادربزرگ من است ؟
گفتند : آری
??شما را به خدا ! آیا می دانید « جعفر » که در بهشت پرواز می کند عموی من است ؟
گفتند : آری
??شما را به خدا ! آیا می دانید این شمشیر که اکنون بر کمر بسته ام شمشیر پیامبر خدا است ؟
گفتند : آری
??شما را به خدا ! آیا می دانید این عمّامه را که بر سر بسته ام عمّامه‌ی رسول الله است ؟
گفتند : آری
??شما را به خدا ! آیا می دانید پدرم علی (ع) از میان مسلمین اوّلین فردی بود که اسلام را قبول کرد ؟ و در علم از همه عالم تر و در صبر و شکیبایی از همه بردبار تر بود و او ولیّ و پیشوای هر مرد و زن مؤمن می باشد ؟
گفتند : آری
??امام فرمود :
??پس چگونه ریختن خونم را جایز می شمارید ؟ در حالی که پدرم فردای قیامت آب کوثر را در اختیار دارد و گروهی را از نوشیدن آن محروم خواهد کرد آن چنان که شتر تشنه را از آب بازدارند و در روز قیامت ، پرچم سپاس و تقدیر به دست اوست .
??پاسخ دادند ما همه‌ی این ها را می دانیم امّا تو را رها نمی کنیم تا کشته شوی !! » *
??اَللّ?ه‍ُمَ عَجِّــــــــــل لِوَلیِکَ الفَرَج????
???????????????????????
هشت بهشت زندگی !!!!!
بهشت اول :
آغوش مادریست که با تمام وجود ، بغلت کرد و شیرت داد
بهشت دوم :
دستان پدریست که برای راه رفتنت ، با تو کودکی کرد
بهشت سوم :
خواهر یا برادریست که برای ندیدن اشکهایت ، تمام اسباب بازیهایش را به تو داد
بهشت چهارم :
معلمی بود که برای دانستنت با تمام بزرگیش هم سنت شد تا یاد بگیری
بهشت پنجم :
آغوشی بود که هرگز در آغوشش نگرفتی
بهشت ششم :
دوستی ست که روز ازدواجت در آغوشت کشید و چنان در آغوشش فشرد که انگار آخرین روز زندگیش را تجربه میکند
بهشت هفتم :
همسر توست که با تمام وجود در کنار تو معمار زندگی مشترک تان است
گویی دو شاخه از یک ریشه اید
بهشت هشتم :
فرزند توست که خالق زیبایی های آینده است
آری شاید هر کدام از ما تمامی این هشت بهشت را باهم نداشته باشیم!
آری بهشت همین حوالیست ...
مادرت را بنگر...
پدرت را ببین ..
خواهر یا برادرت را حس کن ..
به معلمت سر بزن...
دوستت را به یاد بیاور...
عشقت را از خاطرت بگذران...
همسرت را در آغوش بگیر...
فرزندت را ببوس...
یک وقت دیر نشود برای بهشت رفتنت...
بهشت را با همه قلبت حس کن
«چشم دل»، یعنى شخص با چشم حقیقتبین و نظرى باطنى به طبیعت و اطرافیان خود نگاه مىکند، نعمتى که در نهان همه انسانها بودیعت گزارده شده و تنها غفلت و توجه به جنبههاى فلکى و طبیعى آن را کند و ضعیف و کم سو ساخته است و با اعتقاد راسخ و عمل صالح و اقبال به خداوند دوباره فعال و احیاء شده و باعث نجات وى خواهد شد در روایات منقول از على(ع) از معرفت و بصیرت به عنوان «نور قلب»، «غایت فضایل»، «اصل هر خیر»، «گنج عظیم فناناپذیر» یاد شده است.(غررالحکم و درر الکلم، عبدالواحد آمدى (چاپ دفتر تبلیغات)، ص 41 - 42 و 52 - 55)
نکته قابل تأمل این است که در روایات ما از عقل طورى تعبیر و تعریف شده که با تعریف عرفى بسیارمتفاوت است، در عرف مردم هر کس زیرک و زرنگ در کارهاى مادى و امور دنیوى باشد عاقل شمرده مىشود هر چند در کارهاى اخروى و الهى ضعیف و ناتوان باشد، در حالى که از نظر قرآن و روایات کسى که بتواند آخرت خود را تضمین و خود را به خدا نزدیک سازد عاقل و زیرک است هر چند در امور دنیایى و مادى ضعیف و ناتوان بوده باشد، «العقل ما عبد به الرحمن و اکتسب به الجنان؛ عقل آن است که به واسطه آن خداوند پرستش و بهشت عدن به دست آورده شود».
از نظر امام على(ع) «کم سخنى و گزیده گویى»، «ملازمت با حق»، «استقامت در دین»، «همنشینى با نیکان»، «انجام عمل صالح»، «مدارا با مردم»، «صدق و دوستى»، «ادب ورزیدین»، «عفت ورزیدن»، «عفو و گذشت کردن از مردم»، «تجاهل کردن به خطاهاى مردم»، «غیبت کردن»، «زهد ورزیدن در دنیا»،«موقع سکوت ذکر گفتن»، «اخلاص در عمل داشتن» و «جدال و مراء نکردن»، (همان) نشانههاى عقل و بصیرت شمرده شده است، قرآن مىفرماید: «ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا ؛ هر کس تقوا پیشه کند خداوند به او فرقان «قدرت تمیز بین حق و باطل» عطا مىکند».
این فرقان که همان چشم دل و چشم حقیقتبین است مؤمن را از مهلکههاى گوناگون نجات داده و به سوى رستگارى رهنمون مىنماید. پس معلوم شد که چشم دل در اثر عادت و انس به طبیعت و عالم ملکى کم سو شده و توان دیدن حقایق را ندارد، تنها راه چاره روشن نمودن آن از طریق اطاعت خداوند (انجام واجبات و ترک محرمات) مىباشد که آن هم به مرور زمان و به تدریج به دست مىآید، چنان که کند شدنش نیز به تدریج و در طول زمان متمادى بوده است، از طرفى حقایق زندگى نیز همان حقایق هستى و خلقت است که براى کشف آن پیامبران الهى مبعوث شده و عقل ما را به آن راهنمایى و دلالت مىکند، از جمله حقایق زندگى فانى بودن حیات دنیوى و کوتاه بودن مدت آن و دل نبستن بدان است که هر شخص عاقلى با اندک تامل و دقتى آن را تأیید و تصدیق مىنماید، شخص عاقل این دنیاى کوتاه مدت را بسان مزرعه و کشتزارى مىداند که باید محصول مورد نیاز را در آن کاشته تا پس از کمال آن را در دنیاى دیگر برداشت کند، چنین شخصى در سایه فرقان وبصیرت معنوى آن دیدگاه و برداشت عرفى از زندگى و هدفهاى آن را از ذهن خود دور ساخته و خود را به خاطر افکار و عقاید سست و بى پایه در وادى هلاکت نمىاندازد، چرا که تمام عمرش را -که از مدت دقیق آن هم بى اطلاع است- براى رسیدن به آن هدف بلند، باز هم کوتاه مىداند، او از تمام ساعات و اوقات عمرش براى ذخیره ثواب و بالا بردن درجاتش در بهشت تلاش مىکند و این است معنى زیرک بودن مؤمن: «المؤمن کیّس».
برخی از حکما در این باره اصطلاح «اطباع تام» را مطرح کرده اند. به این معنا که اگر شخصی طبیعت حسی خودش را براساس دستورات شرع به کار بگیرد به طور مثال از چشم خود برای دیدن قرآن، چهره مؤمن، آب روان، سبزه و... به کار بگیرد و از گناه دوری کند. رفته رفته طبیعت حسی او تمام شده و فراحسی را خواهد دید.
