اگر توی دنیا پول داشته باشی( افتخار، اعتبار، شرف، ناموس و همه چیز داری) . عزیزه بی جهت می شی، میهن پرست و باهوش هستی،          ازخوبیهات می گند و همه کار هم برایت می کنند. پول ستار العیوبه. اگر پول دزدی بود می توانی حلالش کنی و از شیر مادر حلالترش کنی و برای آن دنیا هم نماز و روزه و حج را می شه خرید. این دنیا و آن دنیا را هم داری، حتی پولت که زیاد شد آن وقت اجازه داری بری خونه ی خدا را هم زیارت بکنی. همه جا جاته و همه ازت حساب می برند و بالای دست همه می نشینی و سر سبیل شاه هم نقاره می زنی. کسی که پول داشت همه ی اینها را داره و کسی که پول نداشت، هیچ کدام را نداره، گوشت را باز کن: پول پیدا کردن آسانه اما پول نگه داشتن سخته. باید راه پول جمع کردن را یاد بگیری. در آوردن پول به هر وسیله که باشه جایزه.آنوقت مهندس تحصیل کرده افتخارمیکنه ماشین کارخانت  را راه بندازه،معمارم چاپلوسیت  را میکنه تا خونه ات را بسازه، شاعر می آد موس موس می کنه و مدحت را می گه، نقاشی که همه­ ی عمرش گشنگی کشیده تصویرت را می کشه. روزنامه نویس، وکیل و وزیر همه نوکر تو هستند. مورخ شرح حال تو را می نویسه و اخلاق نویس از مکارم اخلاقی تو مثل می آره. همه این گردن شکسته ها نوکر پول هستند. می دانی علم و سواد چرا به درد زندگی نمی خوره؟ برای اینکه باز باید نوکر پولدارها بشی، آنوقت زندگیت هم نفله شده.( وتو هنوز نمی دانی زندگی یعنی چی!)