?? امام محمد باقر(ع):
پانی بقوم قد خرجوا من المشرق یطلبون حق فلا یعطونه.
قومی از مشرق خارج می شوند که حقشان را از جهان می خواهند ولی جهان به آنها نمی دهد.
مرحله اول: قیام ایرانیها و جنگ تحمیلی بود.
مرحله دوم: مخالفان با آنان دشمنی میکنند، ولی اهل مشرق دربرابر دشمنان میایستند و تقاضای به رسمیت شناختن حقوق خود را دارند، «یطلبون الحقَّ فلا یعطونه». منظور به رسمت شناختن بحث هستهای است.
مرحله سوم: جریان جدیدی از دشمنی مخالفان صورت میگیرد، ولی اهل مشرق دو مرتبه حقوق خود را مطالبه کرده و میخواهند حقوقشان به رسمیت شناخته شود، «ثم یطلبون الحقًّ فلایعطون» یعنی به مرحلهای میرسند که میگویند: ما سلاح داریم. ( منظور از 2 مرتبه شاید تلاشها در 2 دولت باشد و قسمت دیگر بحث منع آزمایش موشکهای جدید ایران باشد که نهایتا ایران این محدودیت را نخواهد پذیرفت).
مرحله چهارم: اهل مشرق سلاح خود را به دوش میگیرند، «یضعون اَسلحتهُم علی عواتقهِم»، یعنی اعلام آمادگی برای جنگ می کنند.
در این مرحله، دشمنان حق آن ها را به صورت مشروط به آنان میدهند.
تعبیر امام باقر(ع) یا تعبیر پیغمبر(ص) این است که سلاح به دوش میگیرند. یعنی میگویند: ما سلاح داریم و آن وقت جهان حقشان را به آنها میدهد. (نبردی صورت نمیگیرد).
مرحله پنجم: ایرانیها شرط و شروط آنها را نپذیرفته و به کار خود ادامه میدهند.
این روند ادامه دارد تا سال ظهور حضرت که قیامی در داخل ایران برای یاری امام مهدی(ع) اتفاق میافتد . در جریان این قیام ایرانیها دو گروه میشوند. ولی اختلافشان سیاسی است. همان فتنه نهایی که در سال ظهور رخ میدهد، یک گروه مخالف تقدیم انقلاب به حضرت هستند و یک گروه در پی سپردن پرچم انقلاب به امام زمان و یاری یمانی موعود هستند که:
در نهایت یاران حضرت پیروز میدان فتنه میشوند.
برگرفته از مصاحبهی علامه کورانی