مرحوم آیت الله العظمی خویی مطلب عجیبی را از شیخ احمد خادم استاد الفقها گفته است:
مرحوم میرزا، خادم دیگری داشتند به نام شیخ محمد که پس از فوت مرحوم میرزا ، از همنشینی با مردم کناره گرفت.
روزی شخصی نزد شیخ محمد رفت، دید هنگام غروب آفتاب چراغ خود را از آب پر نمود و روشن کرد، آن شخص بسیار تعجب کرد و علت آن را از او پرسید.
شیخ محمد در جواب گفت:
پس از فوت مرحوم میرزا از غم و اندوه جدایی از آن بزرگوار ، معاشرت با مردم را قطع نمودم و خانه نشین گردیدم و دلم بسیار گرفته و حزن و اندوه شدید وجودم را فرا گرفته بود. در ساعت های آخر یکی از روزها، جوانی به صورت یکی از طلاب عرب بر من وارد شد و با من انس گرفت و تا غروب نزدم ماند. از بیانات او به قدری لذت بردم که تمام غم و اندوه از دلم برطرف شد. او چند روزی نزدم آمد تا من به او مانوس شدم.
در یکی از روزها که با من صحبت می کرد، به خاطرم آمد که امشب چراغم نفت ندارد. چون در آن وقت رسم چنین بود که مغازه ها را هنگام غروب می بستند و شب همه مغازه ها بسته بود.
از این جهت در فکر بودم که اگر برای خرید نفت از منزل خارج شوم، از فیض سخنان ایشان محروم می شوم، و اگر نفت خریداری نکنم ، شب را باید در تاریکی به سر برم.
چون مرا متحیر یافت متوجه من شده و فرمود:
تو را چه شده است که به سخنان من خوب گوش نمی دهی؟
گفتم : متوجه گفتار شما هستم.
فرمود: هرگز، درست به آنچه می گویم دل نمی دهی.
گفتم: حقیقت این است که امشب چراغم نفت ندارد.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ کس به بهشت در نیاید مگر با جواز بسم الله الرحمن الرحیم به این گونه :
بسم الله الرحمن الرحیم" این نوشته‌اى است از سوى خداوند ویژه فلان پسر فلان ، او را در بهشت به جایگاه بلندى وارد سازید که شاخه هاى میوه آن آویخته و نزدیک و در دسترس باشد
فرمود:
جای تعجب است که این همه ما برایت حدیث خواندیم و از فضیلت ( بسم الله الرحمن الرحیم ) سخن گفتیم و تو این قدر بهره مند نشدی که از خرید نفت بی نیاز شوی؟
گفتم: یادم نیست حدیثی در این باره فرموده باشید؛
فرمود: فراموش کردی که گفتم از خواص و فواید (بسم الله الرحمن الرحیم ) این است که چون آن را به قصدی بگویی، آن مقصود حاصل می شود!
تو چراغ خود را از آب پر کن، و به این قصد که آب دارای خاصیت نفت باشد بگو (بسم الله الرحمن الرحیم).
من قبول کردم، برخاستم چراغ خود را از آب پر نمودم و در آن هنگام به همان نیّت گفتم:
«بسم الله الرحمن الرحیم» ، چون آن را روشن کردم، افروخته شد و شعله کشید.
از آن زمان هر گاه چراغ خاموش می شود، آن را از آب پر می کنم «بسم الله الرحمن الرحیم» می گویم و روشن می کنم.
?مرحوم آیت الله خویی پس از نقل این جریان فرمودند :
تعجب این است که پس از نشر این قضیه و پخش شدن آن بین مردم، آنچه شیخ محمد عمل می کرد از اثر نیفتاد..
