سفارش تبلیغ
صبا ویژن

عصر ظهور

نظر

.  پیش‎‌بینی کرونا،فلج شدن اقتصاد و جنگ جهانی، یک سال پیش در یوتیوب....  یک پسر نوجوان هندی یک سال قبل از شیوع کرونا، همه گیری آن را در کانال یوتیوبی خود پیش بینی کرده است. او مدعیست اطلاعات بسیاری در مورد نجوم و کیهان شناسی دارد و همواره از طریق مسائل نجومی به دنبال اثبات تحقق ادعاهایش میباشد او که به نوستراداموس هند معروف شده، جالب است که در ادامه میگوید:کرونا باعث خواهد یک رکود عظیم اقتصادی و در نتیجه وقوع جنگ جهانی عظیم شود نکته جالب توجه اینست که طبق احادیث در آستانه ی ظهور امام مهدی عج، بیماری فراگیر و رکود اقتصادی و قحطی و جنگ جهانی عظیم ذکر شده است و تشابه سخنان این نوجوان از طریق نجوم با احادیث قابل توجه است، در واقع بسیار نزدیک بودن ظهور امام مهدی عج یک حقیقتیست که از هر زاویه ای به آن دیده شود

ای دی تلگرام 

besoyzohor243 @

 


.... ببینید | کارشناس برنامه زنده تلویزیون: کرونا مرگ سفید هم نباشد قطعا نشانه ظهور است... محمد هادی همایون کارشناس برنامه تلویزیونی راز شبکه 4 سیما درباره یک شبهه مبنی بر اینکه عده‌ای کرونا را مرگ سفید می‌نامند گفت: «در پاسخ به آنان می‌گویم کرونا قطعاً نشانه ظهور است حتی اگر مرگ سفید نباشد چرا که به ظاهر شدن صحنه و واضح شدن دنیا کمک می‌کند. دقت داشته باشید که امام نامرئی نشده است؛ ایشان در بین ما زندگی می‌کند و اگر اتفاقاتی در حال رخ دادن است که وضعیت دنیا را ظاهر می‌کند یعنی در حال حرکت به سمت ظهور هستیم.»

ای دی ما در تلگرام 

besoyzohor243 @
besoyzohor243 @

...  زمانی در قم طلبه بودم به علت خامی و بی ارتباطی با جامعه معتقد بودم که فقط کسی که در قم باشد و روحانی ، بافضیلت است.اما وقتی در دوره ای که دانشگاه تهران بودم با اشخاص با فضیلت رو به رو شدم فهمیدم که در خارج از قم و در افراد غیر روحانی افراد ارزشمند وجود دارد.اما باز شیعه بودن را شرط اصلی میدانستم، بعد با سفر به کشورهای عربی فهمیدم که بین سایر فرقه ها هم انسان ارزشمند یافت میشود.پس از سفر به اروپا به این نکته واقف شدم که در بین سایر ادیان نیز انسان ارزشمند هست.ولی در ژاپن حادثه ای برایم رخ داد که فهمیدم فضیلت و انسانیت به زبان و مکان و نژاد و مذهب و رنگ نیست!برای غذا به رستورانی بزرگ و شلوغ رفتم و به جاهای دیگر سری زدم چند ساعت بعد ناگهان یادم آمد که ساکم را که تمام زندگیم داخل آن بود درآن رستوران جا گذاشته ام!با عجله رفتم و با کمال ناباوری دیدم ساکم همانجاست و پیرمردی کنار آن نشسته ،او گفت: وقتی دیدم ساکت را فراموش کردی با اینکه وقت دندانپزشکی داشتم ماندم تا برگردی...از او تشکر کردم و گفتم خدا به شما اجر بدهد ولی او گفت:من که به خدا اعتقادی ندارم من به انسانیت معتقدم... 


.. مسافری در شهر بلخ جماعتی را دید که مردی زنده را در تابوت انداخته و به سوی گورستان می‌برند و آن بیچاره مرتب داد و فریاد می‌زند و خدا و پیغمبر را به شهادت می‌گیرد که «والله، بالله من زنده ام! چطور می‌خواهید مرا به خاک بسپارید؟اما چند نفری که پشت سر تابوت بودند، بی توجه به حال و احوال او رو به مردم کرده و می‌گفتند: «پدرسوخته‌ی ملعون دروغ می‌گوید. مُرده !»مسافر در حیرت زده حکایت را پرسید.گفتند:«این مرد فاسق، تاجری ثروتمند و بدون وارث است. چند مدت پیش که به سفر رفته بود، چهار شاهد عادل در محضر قاضی بلخ شهادت دادند که مُرده و قاضی نیز به مرگ او گواهی داد.پس یکی از معروفین شهر زنش را گرفت و یکی دیگر اموالش را تصاحب کرد. حالا بعد از مرگ برگشته و ادعای حیات می‌کند.حال آنکه ادعای مردی فاسق در برابر گواهی چهار عادل مسموع و مقبول نمی‌افتد. این است که به حکم قاضی به قبرستانش میبریم، زیرا که دفن میّت واجب است و معطل نهادن جنازه شرعا جایز نیست.»


نظر

نناگر توی دنیا پول داشته باشی( افتخار، اعتبار، شرف، ناموس و همه چیز داری) . عزیزه بی جهت می شی، میهن پرست و باهوش هستی،          ازخوبیهات می گند و همه کار هم برایت می کنند. پول ستار العیوبه. اگر پول دزدی بود می توانی حلالش کنی و از شیر مادر حلالترش کنی و برای آن دنیا هم نماز و روزه و حج را می شه خرید. این دنیا و آن دنیا را هم داری، حتی پولت که زیاد شد آن وقت اجازه داری بری خونه ی خدا را هم زیارت بکنی. همه جا جاته و همه ازت حساب می برند و بالای دست همه می نشینی و سر سبیل شاه هم نقاره می زنی. کسی که پول داشت همه ی اینها را داره و کسی که پول نداشت، هیچ کدام را نداره، گوشت را باز کن: پول پیدا کردن آسانه اما پول نگه داشتن سخته. باید راه پول جمع کردن را یاد بگیری. در آوردن پول به هر وسیله که باشه جایزه.آنوقت مهندس تحصیل کرده افتخارمیکنه ماشین کارخانت  را راه بندازه،معمارم چاپلوسیت  را میکنه تا خونه ات را بسازه، شاعر می آد موس موس می کنه و مدحت را می گه، نقاشی که همه­ ی عمرش گشنگی کشیده تصویرت را می کشه. روزنامه نویس، وکیل و وزیر همه نوکر تو هستند. مورخ شرح حال تو را می نویسه و اخلاق نویس از مکارم اخلاقی تو مثل می آره. همه این گردن شکسته ها نوکر پول هستند. می دانی علم و سواد چرا به درد زندگی نمی خوره؟ برای اینکه باز باید نوکر پولدارها بشی، آنوقت زندگیت هم نفله شده.( وتو هنوز نمی دانی زندگی یعنی چی!) 


نظر

...  پادشاهی پس از اینکه بیمار شد گفت: "نصف قلمرو پادشاهی‌ام را به کسی می‌دهم که بتواند مرا معالجه کند". تمام آدم‌های دانا دور هم جمع شدند تا ببیند چطور می شود شاه را معالجه کرد، اما هیچ یک ندانست. تنها یکی از مردان دانا گفت: "فکر کنم می‌توانم شاه را معالجه کنم. اگر یک آدم خوشبخت را پیدا کنید، پیراهنش را بردارید و تن شاه کنید، شاه معالجه می شود". شاه پیک‌هایش را برای پیدا کردن یک آدم خوشبخت فرستاد.... آنها در سرتاسر مملکت سفر کردند ولی نتوانستند آدم خوشبختی پیدا کنند. حتی یک نفر پیدا نشد که کاملا راضی باشد. آن که ثروت داشت، بیمار بود. آن که سالم بود در فقر دست و پا میزد، یا اگر سالم و ثروتمند بود زن و زندگی بدی داشت. یا اگر فرزندی داشت، فرزندانش بد بودند. خلاصه هر آدمی چیزی داشت که از آن گله و شکایت کند. آخرهای یک شب، پسر شاه از کنار کلبه‌ای محقر و فقیرانه رد میشد که شنید یک نفر دارد چیزهایی می‌گوید. "شکر خدا که کارم را تمام کرده‌ام. سیر و پر غذا خورده‌ام و می‌توانم دراز بکشم و بخوابم! چه چیز دیگری می‌توانم بخواهم؟"پسر شاه خوشحال شد و دستور داد که پیراهن مرد را بگیرند و پیش شاه بیاورند و به مرد هم هر چقدر بخواهد بدهند. پیک‌ها برای بیرون آوردن پیراهن مرد توی کلبه رفتند، اما مرد خوشبخت آن قدر فقیر بود که پیراهن نداشت!!!

واقعا اینجوری بلدیم شکر کنیم؟؟ چی بالاتر ازین


.. ااختلافها دقیقا از اونجایی شروع میشه که توقع داریم همه مثه ما فکر کنن ...!دوست داریمآدما اونطوری باشن که ما میخواییم !همیشه مطابق میل ما رفتار کنن...همیشه تاییدمون کنن؛همیشه بگن آره حق با شماست !کسی که نظرش مثه ما نباشه رو "احمق" خطاب میکنیم ...!برای تفکر و عقیده ی هم ذره ای احترام قائل نیستیم ...فقط ادعا داریم ...فقط شعار میدیم ؛باد میندازیم تو غبغبمونو با یه چهره ی روشنفکرانه میگیم که آره به سلیقه ها بایداحترام گذاشت ...منتهی به سلیقه ای احترام میذاریم که مثه ما باشه !!!عجب موجودات خودخواه و نچسبی شدیم...


نظر

جلوبندی شاه عباس صفوی، رجال کشور را به ضیافت شاهانه مهمان کرد و به خدمتکاران دستور داد تا در سر قلیان ها به جای تنباکو، از سرگین اسب استفاده کنند. میهمان ها مشغول کشیدن قلیان شدند و دود و بوی پهنِ اسب، فضا را پر کرد اما رجال از بیم ناراحتی شاه پشت سر هم بر نی قلیان پک عمیق زده و با احساس رضایت دودش را هوا می دادند! گویی در عمرشان، تنباکویی به آن خوبی‌ نکشیده اند!شاه رو به آنها کرده و گفت: «سرقلیان ها با بهترین تنباکو پر شده اند. آن را حاکم همدان برایمان فرستاده است.»همه از تنباکو و عطر آن تعریف کرده و گفتند: «براستی تنباکویی بهتر از این نمی‌توان یافت.»شاه به رئیس نگهبانان دربار، که پک های بسیار عمیقی به قلیان می زد، گفت: « تنباکویش چطور است؟»رئیس نگهبانان گفت: «به سر اعلیحضرت قسم، پنجاه سال است که قلیان می کشم، اما تنباکویی به این عطر و مزه ندیده ام!»شاه با تحقیر به آنها نگاهی کرد و گفت: «مرده شوی شما را ببرد که بخاطر حفظ پست و مقام، حاضرید بجای تنباکو، پِهِن اسب بکشید و بَه‌‌‌ بَه‌‌‌‌‌‌ و چَه چَه کنید.»بعضی ها برای حفظ پست و مقام و جایگاه خود حاضرند به هر کاری دست زده و یا هر چیزی را قبول و تایید کنند... 


.. ??یکی تو بیست و سه سالگی ازدواج می‌کنهو اولین بچه شو ده سال بعد به دنیا میاره،اون یکی بیست و نه سالگی ازدواج می‌کنهو اولین بچه شو سال بعدش به دنیا میاره.یکی بیست و پنج سالگی فارغ التحصیل می‌شهولی پنج سال بعدش کار پیدا می‌کنه،اون یکی بیست و نه سالگی مدرکشو می‌گیرهو بلافاصله کار مورد علاقه شو پیدا می‌کنه.یکی سی سالگی رئیس شرکت می‌شهو در چهل سالگی فوت می‌کنه،اون یکی چهل و پنج سالگی رئیس شرکت می‌شهو تا نود سالگی عمر می‌کنه.تو نه از بقیه جلوتری نه عقب تر.تو توی زمان خودت زندگی می‌کنی؛پس آروم باش، از زندگی لذت ببرو خودت را با دیگری مقایسه نکن


متن

یکی از دوستان قدیمی که در ارتش زمان شاه، با درجه تیمساری خدمت می کرد روزی مطلبی را برای من تعریف کرد که فوق العاده زیبا بود:تعریف می کرد در سال 1350 هنگامی که با درجه سرهنگی در ارتش خدمت می کردم، آزمونی در ارتش برگزار گردید تا افراد برگزیده در رشته حقوق، عهده دار پست های مهم قضائی در دادگاه های نظامی ارتش گردند.در این آزمون، من و 25 نفر دیگر، رتبه های بالای آزمون را کسب نموده و به دانشگاه حقوق قضائی راه یافتیم.دوره تحصیلی یک ساله بود و همه، با جدیت دروس را می خواندیم.یک هفته مانده به پایان دوره، روزی از درب دژبانی در حال رفتن به سر کلاس بودم که ناگهان دیدم دو نفر دژبان با یک نفر لباس شخصی منتظر من هستند و به محض ورود من، فرد لباس شخصی که با ارائه مدرک شناسائی، خود را از پرسنل سازمان امنیت معرفی میکرد مرا البته با احترام، دستگیر و با خود به نقطه نامعلومی برده و به داخل سلول انفرادی انداختند. هر چه از آن لباس شخصی علت بازداشتم را می پرسیدم چیزی نمی گفت و فقط می گفت من مأمورم و معذور و چیز بیشتری نمی دانم!اول خیلی ترسیده بودم وقتی بداخل سلول انفرادی رفتم و تنها شدم افکار مختلفی ذهنم را آزار می داد.از زندان بان خواستم تلفنی به خانه ام بزند و حداقل، خانواده ام را از نگرانی خلاص کنند که ترتیب اثری نداد و مرا با نهایت غم و اندوه، در گوشه بازداشتگاه، به حال خود رها کرد.آن روز شب شد و روزهای دیگر هم به همان ترتیب، گذشت و گذشت، تا این که روز نهم، در حالی که انگار صد سال گذشته بود، سپری شد.صبح روز نهم، مجددا" دیدم همان دو نفر دژبان بهمراه همان لباس شخصی، بدنبال من آمده و مرا با خود برده و یکراست به اتاق رئیس دانشگاه که درجه سرلشگری داشت بردند.افکار مختلف و آزار دهنده، لحظه ای مرا رها نمیکرد و شدیدا در فشار روحی بودم.وقتی به اتاق رئیس دانشگاه رسیدم، در کمال تعجب دیدم تمام همکلاس های من هم با حال و روزی مشابه من، در اتاق هستند و البته همگی هراسان و بسیار نگران بودند.وقتی همه دوستانم را دیدم که به حال و روز من دچار شده اند کمی جرأت بخرج دادم و از بغل دستی خود، آهسته پرسیدم، دیدم وضعیت او هم شبیه من است! ناگهان همهمه ای بپا شد که ناگهان در اتاق باز شد و سرلشگر رئیس دانشگاه وارد اتاق شده و ما همگی بلند شده و ادای احترام کردیم.رئیس دانشگاه، با خوشروئی تمام، با یکایک ما دست داده و در حالی که معلوم بود از حال و روز همه ما، کاملا آگاه بود این چنین به ما پاسخ داد:هر کدام از شما، که افسران لایقی هم هستید پس از فارغ التحصیلی، ریاست دادگاهی را، در سطح کشور بعهده خواهید گرفت، و حالا این بازداشتی شما، آخرین واحد درسی شما بود که بایستی پاس می کردید و در مقابل اعتراض ما گفت:این کار را کردیم تا هنگامی که شما در مسند قضاوت نشستید، قدرتمند شدید و قلم در دست تان بود، از آن سوءاستفاده نکنید و از عمق وجودتان، حال و روز کسی را که محکوم می کنید درک کرده و بی جهت و از سر عصبانیت و یا مسائل دیگر، کسی را بیش از حد جرمش، به زندان محکوم نکنید!در خاتمه نیز، از همه ما عذرخواهی گردید و همه ما نفس راحتی کشیدیم.

زیر پایت چون ندانی، حال مور

همچو حال توست، زیر پای فیل